असंख्यात पाने
। एकलेच रोप
अव्दैतात झोप
। ज्ञानियाला..!
‘ना तरी वृक्षाची पाने जेतुली । तेतुली
रोपे नाही लावली । ऐसी अव्दैत दिवसे पाहली । रात्री जया ॥ तो पंचात्मकी सापडे । मग
सांग पा कैसेनि अडे । जो प्रतीतीचेनि पाडे । मजसी तुके ॥ ४००, ४०१/६
वृक्षाला जेवढी पानं असतात तेवढी रोपं
लावलेली नसतात.. असं अव्दैताचं ज्ञान झालं, त्याची खूणगाठ पटलीय अशा अव्दैत
दिवसानं व्दैताची रात्र अनुभवली तरी तो व्दैतभावात
अडकून राहात नाही.. ‘ज्ञानी’ माणूस पंचमहाभूतात्मक शरीरात असला तरी तो देहभावात
अडकून पडत नाही हे समजावताना ही उपमा दिलेली
आहे.
No comments:
Post a Comment